Δεκαοχτώ.

Είπαν μου να κοιτάξω το φως μες τα μάθκια τζαι να πετάξω.
Το πιο εύκολο πράμα, είπα τους. Εδοκίμασε κανένας σας να δει τη σκοτεινιά μες τα μάθκια; Εν έσχιει μάθκια εν να μου πεις. Οι φίλε μου, έσχιει τζαι εν παντού.
Να δεις το φως μες τα μάθκια εν πανεύκολο. Δοκίμασε τζαι μες τα σκοτεινά όμως.

Δοκίμασε να δεις τον ορίζοντα μες τη νύχτα. Μπορείς ρε; Μπορείς;
Μπορώ, καλό...

Τι φοάσαι ρε πιο πολλά; Πε μου, εν θα γελάσω.
Πε μου ρε, μεν αντρέπεσαι.
Μεν σβήννεις, γράψε είπα σου, πε μου.

Φοάσαι να μείνεις μόνος σου;
Γιατί τωρά ήναμπου είσαι;
Στάθου ρε. Στάθου τζαι δε τη φάτσα σου μες το γυαλί.

Θωρείς κανέναν δίπλα ρε; Θωρείς;
Οι ρε φίλε μου, εν έσιει άλλον.

Κανένας εν θα σου φκάλει την κουφή που την τρύπα. Αλλά τζι αμα βρεθεί κάποιος να το κάμει, εν τζι εν να τη σκοτώσει τζιόλας.

Στάθου ρε, στάθου μεν λυγίζεις.

Εν ούλλα πιο απλά άμμα τα συνηθίσεις.
Ετέλιωσεν ρε, επέρασες τη γραμμή.

Τους προηγούμενους δεκαεφτά, εγλέπαν τους άλλοι.
Ετέλιωσεν τούτη η ιστορία. Εν πάει άλλο.

Είσαι ο δέκατος όγδοος.

Που τζιαμέ τζαι τζεί, πάεις μόνος σου.

Φκάρτα πέρα.