Oh well

Εν τούτες οι φορές που σκέφτομαι ότι το μπλογκ μου έπρεπε να ήταν ανώνυμο, όπως όλα τα καθωσπρέπει μπλογκς του κόσμου.
Βασικά, εν τζ εν η επωνυμία που με ενοχλεί (γιατί σιγά, έτο τζαι γράψω το όνομα μου), εν το ότι το ξέρει τζαι κόσμος που με ξέρει.

Απλά... Έχω τόσα πολλά πράματα μες το νου μου τούτο τον καιρό.
Κάποια εκ των οποίων τρων το μέσα μου.

Αλλά εν πράματα που εν τα λέεις.
Εν μπορείς, ούτε πρέπει να τα λέεις.

Εν να περάσει τζαι τούτο... Όπως επεράσαν άλλα τόσα.

Αλλά φοούμαι. Όσο εν εξαναφοήθηκα ποττέ μου.

Φοούμαι.