Το βρωμισμένο πλυντήριο

That doesn't make any sence, αλλά ήρτα δαμέ γιατί άφησα ένα πλυντήριο well... Μέσα στο πλυντήριο. 

Εμμ, οι το μηχάνημα, την πλύση τέλοσπαντων. Μεν μου πείτε "ποιο εν το πρόβλημα, πήεννε φκάρτα ρούχα τζαι άπλωστα". Είναι πρόβλημα γιατί that could cause a lot of noise, κάτι που εν νομίζω να θέλουν οι συγκάτοικοι μου (τζαι ο φίλος της μιας) η ώρα... Hmmm well, 02:30 τα ξημερώματα. 

Οι, εν το έβλεπα στον ύπνο μου, γιατί in fact, ακόμα εν ετζοιμήθηκα. Απλώς έβαλα το πλυντήριο κάποια στιγμή μέσα στο απόγευμα (και έχω την εντύπωση ότι ήταν τζαι νωρίς) τζαι απλά εξίχασα το τζειμέσα.

Τωρά γιατί τούτο το γεγονός με έκαμε να έρτω δαμέ.

Well, συνειρμικά σκέφτηκα ότι πρέπει να το πω σε κάποιον. Βασικά ήθελα κάποιον να ρωτήσω αν θα βρωμίσουν αν τα αφήσω τζαμέ ως αύριο. Facebook helped. 

Οι, μετά εν εσκέφτηκα ότι "Α! Να ένα καλό θέμα για ανάρτηση", απλώς επίσης συνειρμικά σκέφτηκα ότι τούτο το μπλογκ εν το χρησιμοποιώ τελικά όπως είχα πει στην αρχή ότι ήταν να κάμνω. 

Ότι δηλαδή θα σιονώνω σκέψεις, ή ότι τέλοσπαντων κατεβεί στον εγκέφαλο μου.

Που τη μια εν καλό, I mean, κανέναν εν κόφτει που το τι στο καλό σκέφτομαι...

Που την άλλη, μέσα μέσα, όταν στερέψεις από decent πράματα, είναι επιτακτική ανάγκη να αναλωθείς σε μαλακίες. Πράματα που εν κόφτουν κανέναν, που στην πραγματικότητα ούτε εσένα σε κόφτουν αλλά γράφεις τα. Εν τζαι λίο εξάσκηση της αυτόματης γραφής σου. Του "γράψε ότι σου κατεβεί" σου. 

Έτσι λοιπόν εβρέθηκα δαμέ να "γράφω ότι μου κατεβεί". 

Είχα υποσχεθεί στην marilou ένα ποστ για το ταξίδι μου στην Αγγλία, κάτι που τελικά εν έκαμα και η αλήθεια είναι ότι εν είμαι σίγουρη ακόμα γιατί. Κάθε φορά που άνοια ανάρτηση για να γράψω εν εμπορούσα να συντάξω κάτι ολοκληρωμένο. 

Τέλοσπάντων, το θέμα είναι ότι επέρασα όμορφα. Εν κάτι που θέλω να ξανακάμω. 

Τα ταξίδια γενικά. Εν άπειροι οι τόποι που θέλω να επισκεφτώ. Με παρέα ή χωρίς. 

Τζαι τόσος λίος ο χρόνος.... Οι, εν με εφάαν τα χρόνια, αλλά αν δεν πιάσω τη βαλιτσούα μου ΤΩΡΑ, τζαι αρχίσω να γυρίζω τον κόσμο τούτο το δευτερόλεπτο, εν πρόκειται να καταφέρω να πάω σε ούλλους τους τόπους που θέλω να παω ώσπου να κλωτσήσω τη σύκλα. 

Σχετικά με τούτο, εσκέφτουμουν ότι είμαστε κρίμα. 

Εννοώ, οι άνθρωποι. (Ήταν που τζείνες τις σκέψεις που κάμνω πριν κοιμηθώ, ξέρετε).

Βασικά, οι ακριβώς κρίμα, απλά, έχουμε πολλά λίες ευκαιρίες να επανορθώσουμε για πράματα που εκάμαμε. Γι αυτό τζαι ο έξυπνος μας εγκέφαλος ξιχάννει τα, ή βάλλει τα σε σκοτεινές γωνιούες του μυαλού μας για να μεν τα σκεφτούμαστε τζαι να είμαστε κάπως "ΤΙ ΕΚΑΜΕΣ ΡΕ ΗΛΙΘΙΕ???". 

Επροβλημάτισε με αρκετά το ότι για την υπόλοιπη μου ζωή εν να κουβαλώ πράματα που έκαμα στα δεκαοχτώ μου, στα δεκαεφτά μου, στα δεκαπέντε μου. Εν τζαι εν ότι εν να ζω για πάντα με "τύψεις" ή κάτι. Εν έχει να κάμει με τούτο. Απλά εν πράματα που κουβαλάς, τζαι κοιτάζοντας πίσω εν θα ήθελες να τα εκουβαλούσες. Αλλά there is nothing you can do about it. 

Γενικά, τούτο τον καιρό είμαι ο πιο καμμένος άνθρωπος που ξέρω.

Λύω μες το facebook, το 9gag τζαι τις ταινίες. Μπορεί να κάμω δυο μέρες να φκω που το σπίτι αν δεν έχω μάθημα και ζω το πιο μίζερο και αντικοινωνικό παρτ της ζωής μου. 

Λείπει μου κόσμος, λείπει μου πάρα πολλά. 

Αλλά εν ξέρω αν μπορώ να πω το ίδιο τζαι για τζείνους. 

Θέλω να πω... I feel like I am the only one left to move on. 

Αλλά τι να κάμω ρε φίλε; Να φκω στους δρόμους με ταπελλούα "desperately needs for someone to hang out"? Ή τι; 

Προσπαθώ, εντάξει; Αλλά COME ON, εν γίνεται να προσπαθείς για τούτα τα πράματα, εν... ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟ. Απλά γίνουνται.

Στο δημοτικό ήμουν που τα πιο κοινωνικά μωρά του σχολείου. Εκατέβαινα που το αυτοκίνητο τζαι εσυνάουνταν ούλλοι τζαμέ τζαι εφωνάζαν "Η Σόφηηηηη, ήρτε η Σόφηηηηηηηη".

Στο γυμνάσιο, μμ.. Ντάξει. Εν ήμουν πουτζείνους που εφαίνουνταν (γιατί ήταν highclass τζαι εφορούσαν λαχανιά πράματα που ήταν της μόδας τότε) αλλά είχα a bunch of friends.

Στο λύκειο, ντάξει, επαίζαν άλλα θέματα. Αλλά είχα τη σταθερή μου την παρέα (που εν ήταν ούτε μιτσιά) και έχω την εντύπωση ότι επηένναν με αρκετοί.

Ε τωρά τι;;; 

UNI FELLOWS Y U NO LIKE ME???????? 

*Sighs*

Well, εδώ είναι το σημείο που βάζω τελεία και σκάζω γιατί επολλολόησα. :) 

Καληνύχτα μπλόγκερ γουόρλντ! 

Υ.Γ Σόρυ για τα πεταμένα αγγλικά ποτζεί ποδά, επηρεάζει με το 9gag και οι ταινίες. Θα μου περάσει

Υ.Γ2 Σόρυ αν θεωρήσετε χάσιμο χρόνου την ανάρτηση μου :[