Μπλογκόσφαιρα γεια! Έλειψα σας;
Εν εκαταλάβατε καν ότι έφυα; Ε, καλάν εν τζ εν ότι έλειψα τζαι έναν αιώνα.
Ήρτα για λλίες μέρες στη γην εναλίαν Κύπρον, εφα φλαόυνες, σούβλα τζαι κουπέπια τζ έσπασα όπως κάθε φοιτητής Κυπραίος που σέβεται τον εαυτό του τζαι τωρά πετώ με τα χαλλούμια μου να ρτω πίσω στη μαμά πατρίδα.
Γενικά τα οικογενιακά τραπέζια τζαι τις ιστορίες βαρκούμαι τα πάρα πολλά. Εν ο χάρος μου κάθε φορά οι ίδιες ράντομ ερωτήσεις που τους ίδιους ράντομ συγγενείς. Παρόλα αυτά φέτος απόλαυσα πάρα πολλα τα οικογενιακά road trips ώσπου να πάμε τζαμέ που έπρεπε (κοινώς τζαμέ που ήταν να φάμε).
Εν τζ εν ότι εκάμαμε τίποτε ιδιαίτερο τζαι εδιασκέδασα την ώρα μου στο αυτοκίνητο. Απλώς, ένιξερω. Σκέφτουμαι πόσο σπάνιο εν πια να βρεθούμαστε ούλλοι μαζί στο ίδιο αυτοκίνητο να πηέννουμε κάπου. Τζαι στο δρόμο να λέμε πελλάρες ή να μεν λέμε τίποτε ή να τσακωνούναστε για το ράδιο ή να αναλύουμε βαθιά φιλοσοφικά ζητήματα τζαι ο δόκτορας τζαι η μέλλουσα διάδοχος του να παίρνουν το σοβαρό τους (τζαι στο τέλος να τσακώνουνται) τζ εγώ με την μάμμα να ανταλλάσσουμε γελούθκια που κάτω-που κάτω που το καθρεφτάκι τζαι να τους περιπαίζουμε.
Λείπει μου λλίο τούτο γιατί όταν ήμασταν μωρά επεράσαμε αααααπειρες ώρες μες το αυτοκίνητο να γυρίζουμε την Κύπρο, την Ελλάδα (κυρίως) και ενίοτε την Ευρώπη.
Κατά τ'άλλα, τούτες οι δυο εβδομάδες επεράσαν ήσυχα.
Είχα αυτοκίνητο which was a blessing, εν η πρώτη φορά που νιώθω τόσο ανεξάρτητη μες τη Λεμεσό, έκαμε καλό καιρό-τόσο καλό ώστε να πάω τζαι θάλασσα καμιά φορά, ελείπαν οι πιο πολλοί φίλοι μου ναι, αλλά ήβρα διάφορο κόσμο να φκω τζαι να περάσω καλά. Ήταν όμορφα.
Την Νταρκ-Μάττερ είδα την μια φορά κάτι σαν περίπου ένα τέταρτο, αλλά ήταν αρκετό για να στοιχειώσει το πίσω, το μπροστά τζαι τα πλάγια μέρη του εγκεφάλου μου.
Ίσως γράψω κάποια στιγμή για τζείνη τη συνάντηση. Προς το παρόν, εν να 'θελα να τη ζωγραφίσω. Αλλά too bad, I suck at it.
Συμπεράσματα των διακοπών:
• Αγαπώ την παλιά Λεμεσό. Αγαπώ την, απλά.
• Η Σαριπόλου εν έσηιει να ζηλέψει τίποτα που τη Βαλαωρίτου, τζαι σοβαρομιλώ.
• Μέχρι πέντε λεπτά πριν μπω μες το αεροπλάνο ελυπούμουν λλίο που έρκουμαι πίσω, γιατί το κλίμα των διακοπών ήταν πολλά καλοκαιρινό, τζαι ήταν σαν να εξεκινήσαν ήδη οι καλοκαιρινές διακοπές τζαι ήντα ψυσιή να ρτεις πίσω να διας εξετάσεις; Τωρά όμως, στα πόσες χιλίαδες πόδια πάνω που τη θάλασσα, εν με πειράζει τόσο. Έχω διάφορα να κάμω πάνω. Τζ έτσι τζ αλλιώς, ένας μήνας έμεινε.
• "if I could see her face once more, I would die a happy man I'm sure".
•Οι φίλοι μου εν θησαυροί. Ούλλοι.
Αυτά προς το παρόν, έχω την εντύπωση οτι εν να επιστρέψω αρκετά σύντομα.
See you around then.
Εν εκαταλάβατε καν ότι έφυα; Ε, καλάν εν τζ εν ότι έλειψα τζαι έναν αιώνα.
Ήρτα για λλίες μέρες στη γην εναλίαν Κύπρον, εφα φλαόυνες, σούβλα τζαι κουπέπια τζ έσπασα όπως κάθε φοιτητής Κυπραίος που σέβεται τον εαυτό του τζαι τωρά πετώ με τα χαλλούμια μου να ρτω πίσω στη μαμά πατρίδα.
Γενικά τα οικογενιακά τραπέζια τζαι τις ιστορίες βαρκούμαι τα πάρα πολλά. Εν ο χάρος μου κάθε φορά οι ίδιες ράντομ ερωτήσεις που τους ίδιους ράντομ συγγενείς. Παρόλα αυτά φέτος απόλαυσα πάρα πολλα τα οικογενιακά road trips ώσπου να πάμε τζαμέ που έπρεπε (κοινώς τζαμέ που ήταν να φάμε).
Εν τζ εν ότι εκάμαμε τίποτε ιδιαίτερο τζαι εδιασκέδασα την ώρα μου στο αυτοκίνητο. Απλώς, ένιξερω. Σκέφτουμαι πόσο σπάνιο εν πια να βρεθούμαστε ούλλοι μαζί στο ίδιο αυτοκίνητο να πηέννουμε κάπου. Τζαι στο δρόμο να λέμε πελλάρες ή να μεν λέμε τίποτε ή να τσακωνούναστε για το ράδιο ή να αναλύουμε βαθιά φιλοσοφικά ζητήματα τζαι ο δόκτορας τζαι η μέλλουσα διάδοχος του να παίρνουν το σοβαρό τους (τζαι στο τέλος να τσακώνουνται) τζ εγώ με την μάμμα να ανταλλάσσουμε γελούθκια που κάτω-που κάτω που το καθρεφτάκι τζαι να τους περιπαίζουμε.
Λείπει μου λλίο τούτο γιατί όταν ήμασταν μωρά επεράσαμε αααααπειρες ώρες μες το αυτοκίνητο να γυρίζουμε την Κύπρο, την Ελλάδα (κυρίως) και ενίοτε την Ευρώπη.
Κατά τ'άλλα, τούτες οι δυο εβδομάδες επεράσαν ήσυχα.
Είχα αυτοκίνητο which was a blessing, εν η πρώτη φορά που νιώθω τόσο ανεξάρτητη μες τη Λεμεσό, έκαμε καλό καιρό-τόσο καλό ώστε να πάω τζαι θάλασσα καμιά φορά, ελείπαν οι πιο πολλοί φίλοι μου ναι, αλλά ήβρα διάφορο κόσμο να φκω τζαι να περάσω καλά. Ήταν όμορφα.
Την Νταρκ-Μάττερ είδα την μια φορά κάτι σαν περίπου ένα τέταρτο, αλλά ήταν αρκετό για να στοιχειώσει το πίσω, το μπροστά τζαι τα πλάγια μέρη του εγκεφάλου μου.
Ίσως γράψω κάποια στιγμή για τζείνη τη συνάντηση. Προς το παρόν, εν να 'θελα να τη ζωγραφίσω. Αλλά too bad, I suck at it.
Συμπεράσματα των διακοπών:
• Αγαπώ την παλιά Λεμεσό. Αγαπώ την, απλά.
• Η Σαριπόλου εν έσηιει να ζηλέψει τίποτα που τη Βαλαωρίτου, τζαι σοβαρομιλώ.
• Μέχρι πέντε λεπτά πριν μπω μες το αεροπλάνο ελυπούμουν λλίο που έρκουμαι πίσω, γιατί το κλίμα των διακοπών ήταν πολλά καλοκαιρινό, τζαι ήταν σαν να εξεκινήσαν ήδη οι καλοκαιρινές διακοπές τζαι ήντα ψυσιή να ρτεις πίσω να διας εξετάσεις; Τωρά όμως, στα πόσες χιλίαδες πόδια πάνω που τη θάλασσα, εν με πειράζει τόσο. Έχω διάφορα να κάμω πάνω. Τζ έτσι τζ αλλιώς, ένας μήνας έμεινε.
• "if I could see her face once more, I would die a happy man I'm sure".
•Οι φίλοι μου εν θησαυροί. Ούλλοι.
Αυτά προς το παρόν, έχω την εντύπωση οτι εν να επιστρέψω αρκετά σύντομα.
See you around then.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου