Το "η ζωή έχει περισσότερη πλάκα όταν τη μοιράζεσαι", εν που τα σταθερά μου μότο. Δε θυμάμαι από που το ξεσήκωσα (ίσως που κάποιο μπλογκ), αλλά ξέρω ότι μπορώ να κάμω relate πάρα πολλά εύκολα.
Μέχρι πρόσφατα εν είχα αναζητήσει ιδιαίτερα τους λόγους για τους οποίους θέλω να μοιράζουμαι τη ζωή μου. Το απέδιδα απλώς ως στοιχείο του χαρακτήρα μου, and that was it.
Φυσικά, this is not exactly the case, επειδή one way or another, τα στοιχεία στον χαρακτήρα μας αναπτύσσονται με κάποιο τρόπο.
Είχα ενα epiphany τις προάλλες κάμνοντας scrolling στο φέισμπουκ, τζαι έκαμα μια "κοινωνιολογική παρατήρηση", που at the time έκαμνε αρκετό νόημα μες το νου μου, τζαι ίσως εξηγούσε κάπως το τι μοιραζούμαστε τζαι γιατί το κάμνουμε.
Έφτασα λοιπόν στην υπόθεση, ότι everyone is trying to feel useful for himself or for others, με όποιον τρόπο θεωρεί ο καθένας σημαντικό.
Εν ήμουν σίγουρη αν η λέξη "χρήσιμος" ήταν ακριβώς η κατάλληλη, αλλά τουλάχιστο εμπορούσε να περιγράψει με κάποιο τρόπο τζείνο που ήθελα να πω.
Συζητώντας το με φίλους, κάποιος είπε "Εγώ πιστεύκω ότι ούλλοι προσπαθούν απλώς να γίνουν μεγάλοι φιλόσοφοι, τζαι πετάσσουν διάφορες αμπελοφιλοσοφίες (...)".
Αναφερόταν κυρίως στα status updates, αν τζαι εγώ actually εμιλούσα για τα πράματα που "αναπαράγουμε" τζαι θέλουμε ο κόσμος να δει. Κοινώς τα "shares" μας.
Τα links με ιστοσελίδες, events, ειδήσεις κλπ που μοιραζούμαστε ποτζεί-ποδά στα κοινωνικά δίκτυα.
Τούτο φυσικά εν το εμποδίζει που το να κάμνει apply τζαι στην δικιά μου υπόθεση, αφού ακόμα τζαι το "να γίνεις μεγάλος φιλόσοφος" ίσως σου "προσφέρει" που τη μια την αναγνώριση που χρειάζεσαι για τον εαυτό σου (άρα γίνεσαι χρήσιμος σε εσένα), τζαι θεωρητικά, το να μοιράζεσαι τη "σοφία" σου - σύμφωνα πάντα με τα standards που έβαλες εσύ - αποβαίνει χρήσιμο στους άλλους με τον τρόπο που εν να ήθελες εσύ να την εκλάβουν.
Τζείνο που εσκέφτουμουν, εν ότι υπάρχει κάποιος λόγος ασπούμε που εγώ μπορεί να επιλέξω να αναπαράξω μια θεατρική παράσταση ή ένα φεστιβάλ ταινιών ή κάποιο ντοκιμαντέρ, τζαι κάποιος άλλος εν να επιλέξει να μοιραστεί μια εθελοντική δράση που έσηιει να κάμει με ξέρωγω ζητήματα υγείας ή οδικής συμπεριφοράς τζαι κάποιος άλλος που εν να μοιραστεί ένα πάρτι καλωσορίσματος φοιτητών σε ένα club.
Τζείνο δηλαδή που με κάμνει εμένα να νιώθω ότι προσφέρω ή ότι είμαι χρήσιμη σε κάποιον ή στην κοινωνία γενικά, όταν σκέφτομαι ότι μια θεατρική παράσταση εν ένα ενδιαφέρον πράμα να μοιραστείς, plus είμαι άμεσα involved - μπορεί να κάμνει apply τζαι σε τζείνο που νιώθει ο άλλος όταν με τους ίδιους τρόπους εν άμεσα involved (για τον α' ή β' λόγο) σε κάποια δράση εθελοντικής φύσης.
Φυσικά η ερώτηση που έρκεται μετά είναι:
Ποιος εν τζείνος ο λόγος;
Τι εν τούτο που με κάμνει εμένα να νομίζω ότι προσφέρω όταν μοιράζουμαι λόγου χάρη "πολιτισμικά γεγονότα" τζαι τι εν τζείνο που κάμνει τον άλλο που μοιράζεται ένα άρθρο για τις μεταγραφές της τάδε ομάδας να νιώθει το ίδιο χρήσιμος;
Εννοώ, ποιο εν το κίνητρο τζαι με ποιον ακριβώς τρόπο δουλέφκει;
Γιατί έννεν ξεκάθαρο το τι εν "χρήσιμο" τζαι τι "λιγότερο χρήσιμο" ή καθόλου στην κοινωνία τζαι ποιος το κρίνει ή το καθορίζει;
Ενόμιζα ότι είχα φτάσει σε συμπέρασμα. Μάλλον έκαμνα λάθος.
Υ.Γ Ήθελα να προσπαθήσω να κάμω keep up με τη μπλογκόσφαιρα πριν επιστρέψω ενεργά. Εν τα κατάφερα όμως, επειδή εν πάρα πολλά τζείνα που έχασα στο διάστημα που έλειπα. Ελπίζω σιγά-σιγά να σας φτάσω.
Καλημέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου