Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Στάνταρντς.

Ξαφνικά θέλω να πετάξω πράματα. Να αλλάξω τα μαλλιά μου. Να αγοράσω ρούχα. Να φκάλω σκουλαρίκι κάτω που τα χείλη. Να αγοράσω oxford shoes τζαι πουκάμισα. Ξαφνικά εβαρέθηκα να είμαι έτσι όπως είμαι. Ξαφνικά πανικοβάλλουμαι.
Πώς εν να είμαι στα τριάντα μου; Στα τριανταπέντε; Στα πενήντα; Εν να "δικαιούμαι" να είμαι όπως θέλω να είμαι; Όπου θέλω να είμαι; Με όποιον θέλω να είμαι; Θυμούμαι τη μάμα μου να μου λέει "μεν καταστρέφεις τη ζωή σου."
Νιώθω ότι πρέπει να εκπληρώνω κάποια στάνταρντς. Για να με "λαμβάνουν υπόψη". Για να έχω "υπόσταση". Για να μετρά η γνώμη μου. Για να μεν μιλούν που πίσω μου.
Νιώθω ότι αν συνεχίσω να κάμνω τζείνο που νιώθω ότι θέλω να κάμνω τούτα ούλλα εν θα γίνουν. Ακούω ξανά τη μάμα μου: "Μεν καταστρέφεις τη ζωή σου."

Φοούμαι.

Φοούμαι να θκιαλέξω, γιατί ότι τζι αν θκιαλέξω εν να εν λάθος.
Πώς εν να ζήσω μέσα σε τούτο το σώμα, πώς εν να ζούσα σε ένα άλλο.

Θέλω να ταιρκάζω. I never did.
Τζ εν θέλω να γίνω χαμολιός για να ταιρκάσω. Θέλω να βρω κάπου που να ανήκω, που τ'αλήθκεια. Χωρίς να το κουντώ. Να φκαίνει που μόνο του. Ίσως υπέβαλα εγώ τον εαυτό μου στο "διαφορετικό". Σε κάποιο ανύποπτο χρόνο όταν ήμουν ακόμα too young για να το καταλάβω. Μπορεί να ήταν άμυνα, απέναντι στη βλακεία, στο cruelty του κόσμου.
Άμυνα που γυρίζει μπούμερανγκ.

Ποιός όριζει τί τζαι για ποιον. Τζαι που ποιον.

Εν να ήθελα να ξέρω. Τζ εν να ήθελα να ξέρω τζαι αν αλλάσσει. 

6 σχόλια:

  1. φιλική συμβουλή
    αμαν θελεις να καμεις κάτι,κάμε το,αν εν να αλλάξεις εν να αλλάξεις εν η αλλαγη που σε φοιchάζει αν εν λάθος εν λάθος τζαι εν να μάθεις που τζαμέ

    εν οπως αμαν παεις να θκιαλέξεις cornflakes αλλα εσχιει τόσα πολλα που ενιξερεις τι να πιάσεις(εγω παθαίνω το),ενιξερεις τι εν καλο να πιασεις, τι εν να σου αρέσει να πιάσεις, τζαι αν εν η πιο σωστη επιλογή
    απλα τουντην φορα πιασε κατι randomly ή κατι που θελεις πολλα αλλα εν ακριβό τζαι που εν να λείψουν πιανεις άλλα.

    εφκα λιο έξω που το comfort zone σου τζαι καμε λάθος- τζαι τζαμε αρκέφκει η ζωή γιατι γνωρίζεις τον εαυτο σου τζαι πλεον καινουρια άτομα τζαι τερκάζεις πιο ευκολα
    μεν φοάσε να θκιαλέεις.
    τζαι η γνώμη των αλλων εν εσχιει τζαι πολλη σημμασια στο τέλος της ημέρας. αν δεν σε λαμβάνουν υπόψη βαση καποιων standards εν οι αλλοι που εχουν το πρόβλημα τζαι οι εσυ,τζαι μεν προσπαθεις να καμεις fit in σε κάτι που εν είσαι.

    ελπίζω να είμαι relevant στο πρόβλημα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παθαίνω το τζ εγώ τούτο με τα κκόφλειξ. Το θέμα όμως εν ότι είμαι πάντα ανάμεσα σε θκυο επιλογές. Με σιοκολάτα ή με μέλι.
      First World Problems, it applies όμως τζαι γενικά.

      Έσηιει μια έρευνα που εκάμαν κάτι ψυχολόγοι. Όσο παραπάνω επιλογές έχουμε, τόσο πιο πιθανό εν να μεν είμαστε ευχαριστημένοι στο τέλος με την επιλογή που εκάμαμε, να την μετανιώσουμε ή να είμαστε λιγότερο ευχαριστημένοι που το αν είχαμε λιγότερες ή και μια μόνο. Παρόλα αυτα, λέει η ίδια έρευνα, το να μεν έχουμε επιλογές, πάλε προκαλεί μας anxiety.
      Ο νους του αθρώπου εν μαννός.

      Εννεν ότι φοούμαι τις αλλαγές.
      Εν ότι εν μπορώ να σιγουρευτώ ποιες εν που τ'αλήθκεια χρήσιμες.

      Διαγραφή
  2. Νομίζω εν υπάρχει απάντηση σε τούτο που θέλεις να μάθεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ok... κάτι σε εσύγχισε και σε αποσυντόνισε. Έβρε τα με τον εαυτό σου. Κατά βάθος ξέρεις τι θέλεις και ξέρεις ποιά είσαι. Απλά φοβάσαι να τα θκιαλέξεις γιατί δυσκολεύκουν σου τη ζωή, δεν ξέρεις πως να τα επιβάλεις στους γύρω σου που διαφωνούν. Μπορείς φυσικά να θκιαλέξεις τζείνα που Δεν είσαι, και απλά η ζωή σου θα είναι ακόμα πιο δύσκολη για σένα για να ευκολύνεις τους γύρω σου. Η μάμμα σου θα σου λέει "ευτυχώς που δεν κατάστρεψες τη ζωή σου" και η ζωή σου θα έχει ήδη καταστραφεί γιατί θα έχεις παραμερήσει τα θέλω σου.

    Ελευθέρωσε το μυαλό σου από τον φόβο. Επέτρεψε του να κάμει και λάθη. Δικαιούσαι να είσαι όπως ακριβώς θέλεις να είσαι από σήμερα... για να μπορείς στα 30, στα 40 τζιαι στα 50 να κοιτάξεις πίσω και να έχεις μια Αληθινή πορεία ζωής, με όσα λάθη κι αν γίνουν στην πορεία. Οι γύρω σου δεν θα πάψουν ποτέ να μιλούν για σένα γιατί με την ίδια ευκολία μιλούν και για τους άλλους. Το πρόβλημα είναι μέσα σου και όχι στους άλλους. Εσύ θα βάλεις τα standards σου και οι άλλοι ότι θέλουν θα αποδεκτούν. Κι εσύ πρέπει να έχεις το Ανάστημα να ακούς και να μην σε ενδιαφέρει... γιατί αλλιώς την πάτησες. It's a cruel world κοριτσάκι μου... και πάντα έτσι θα είναι αν δεν σταθείς στα πόδια σου και να κλείνεις τα αυτιά σου. Ζήσε τη ζωή σου γιατί αυτή ανήκει σε σένα και όχι στους γύρω σου. Ζήσε την με σεβασμό προς τη ζωή την ίδια. Σου τα λέω εγώ, που πέρασα πολλά και μπορώ σήμερα στα 50 μου να γυρίζω πίσω και να χαίρομαι για όλες μου τις επιλογές και για όλα μου τα λάθη που με έκαναν ότι είμαι σήμερα... και σου τα λέω με πολλή αγάπη. Να'σαι καλά σε ότι κάνεις και ότι ζεις. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο και όλα όσα εμπεριέχει.

      Η φάση που περνώ εν περίεργη, οι επιλογές πολλές, οι αλλαγές αναπόφευκτες.
      Το θέμα είναι όμως να θκιαλέεις σωστά - ή τουλάχιστο τζείνο που νομίζεις ότι εν σωστό τη δεδομένη στιγμή, για να μπορείς μετά να κοιτάζεις πίσω τζαι να λέεις "I did it my way".
      Να μεν χάνεσαι στο δρόμο τζαι να χάνεις την ομορφιά της διαδρομής.

      Όλα θα γίνουν.

      Καλή συνέχεια :)

      Διαγραφή