Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Σχέσεις που μυρίζουν ψοφισμένο ελέφαντα

Διάβαζα ένα quote τις προάλλες, που έλεε κάτι του στυλ "Εν ξέρω τι εν να προτιμούσα να πιστέφκω. Ότι εν σε έκοφτε ποττέ, ή οτι ξαφνικά εσταμάτησες". Ήβρα τον εαυτό μου αρκετά μέσα σε τούτες τις δυο προτάσεις. Τζαι εν μου αρέσκει.
Εν μου αρέσκει γιατί σιγά-σιγά συνειδητοποιώ ότι κόσμος που ενόμιζα ότι ήταν τζαμέ τζαι έκοφτε τον, στην πραγματικότητα είχε πάντα πολλά πιο σημαντικά πράματα να ασχοληθεί. Πάντα όμως. 

Έτσι εκατέληξα στο εξής συμπέρασμα:
Ο καθένας ζει στον κόσμο του. 
Μεν γελάτε, μιλώ απόλυτα σοβαρά. Δημιουργούμε έναν κόσμο, βάλλουμε μέσα αθρώπους, πράματα, δραστηριότητες, καταστάσεις τζαι χίλια άλλα δυο πράματα, προσαρμόζουμε τον στα μέτρα μας, τζαι ζούμε μέσα. Ο καθένας στο δικό του.
Ο καθένας βλέπει τον κόσμο του διαφορετικά, γιατί οι κόσμοι μας εν ούλλοι διαφορετικοί. 
Φαίνεται πολλά cliche, εν σαν να μιλώ για τη "μοναδική μας προσωπικότητα", αλλά εν εννοώ ακριβώς τούτο. (Φυσικά τζαι τούτο εν παρτ οφ ιτ)

Θέλω να πω, δημιουργούμε σχέσεις που στην πραγματικότητα μπορεί να εν μονόπλευρες, αλλά εν το καταλάβουμε. Ζούμε μέσα για πάρα πολύ καιρό, νομίζουμε ότι έτσι πρέπει να εν, ώσπου να έρτει μια μέρα που εν να μας κάμει να καταλάβουμε ότι, ξέρεις, τούτο που εζούσες τόσο καιρό, ε εν ήταν η πραγματικότητα.
Ήταν κάτι που έφτιαξες ΕΣΥ, γιατί εχρειάζεσουν ΕΣΥ, τη δεδομένη στιγμή που το ήθελες ΕΣΎ, γιατί ΕΠΡΕΠΕ να γίνει τούτο τζαι τούτο τζαι τούτο μες τη ζωή σου.
Ο άλλος μπορεί να μεν έχει χαπάρι. Ή μπορεί τζαι να έχει, αλλά εν το παίζει αντίστροφα. Γιατί τζείνος, τη δεδομένη στιγμή εν χρειάζεται τζείνο που εχρειάζεσουν εσύ. Φυσικά, εχρειάζετουν κάτι άλλο. 

Για παράδειγμα... Ξέρωγω μια σχέση με κάποιον φίλο που το σχολείο, τη δουλειά, τη σχολή το ευρύτερο περιβάλλον τέλοσπαντων. 
Υποθετικά, είσαστε/ήσασταν πολλά καλοί φίλοι. Είχατε πάντα πράματα να συζητάτε, όταν εφκαίνατε επηέννατε τα μια χαρά, είχατε μια υγιή σχέση and stuff, τζαι ξαφνικά απομακρύνεστε. 
Αλλάζετε περιβάλλον ή εν αλλάζετε τίποτα, απλά προχωράτε με τη ζωή σας τζαι ντάξει, ούλλα καλά. 
Μιλάτε αρκετά, λέτε τα νέα σας, συνεχίζετε να έχετε να συζητάτε πράματα τζαι εν εντάξει. 

Well, not exactly. 
Γιατί (δραματική μουσική-ταμ ταμ τααααμ) ο ένας που τους θκυο είχε φύει αρκετό καιρό πριν πάρει χαπάρι ο άλλος. 
Πότε το συνειδητοποιείς; Όταν μια μέρα, μια εβδομάδα, έναν μήνα σταματήσει ο ένας που τους δυο να στέλλει μηνύματα, να πιάνει τηλέφωνα, να πιάνει κουβέντα, να προτείνει εξόδους τζαι ξαφνικά νεκρώνει το σύστημα. Τζαι ξαφνικά, τζείνος ο ένας ανακαλύπτει την ταχυνόπιττα. 
Τζαι έρκεται μια φωνούα τζαι λέει του
"Dude, εν τον κόφτει ούτε λίγο. Αν δεν στείλεις μήνυμα εν θα μπει καν στον κόπο να σκεφτεί αν υπάρχεις."

Εν όπως τζείνη την ψιλοαπογοήτευση που σε πιάνει όταν πάεις φοιτητής (καλή ώρα) τζαι επιστρέψεις τα Χριστούγεννα, τζαι νομίζεις ότι εν να περάσεις τέλεια με την παλιοπαρέα σου τζαι ότι εν να κάμετε πράματα μαζί τζαι... **** μπλε. 
Τζαι as it turns out, αν δεν κανονίσεις συνάντηση εν πρόκειται ποττέ να βρεθείτε ούλλοι μαζί γιατί ξαφνικά τζαμέ που επήαν εσταματήσαν να έχουν την έννοια ο ένας του άλλου ή κάτι, τζαι μπορεί να είσαι ήδη μια εβδομάδα τζαμέ τζαι να μεν βρεθείς ΚΑΝ με τους κολλητους σου. 

Ή όπως την άλλη ψιλοαπογοήτευση που σε πιάνει όταν κανονίζεις πάρτυ, τζαι έρκουνται οι μισοί από  όσους υπολόγιζες, τζαι όι γιατί είχαν κάτι πάρα πολλα σημαντικό να κάμουν, αλλά επειδή το πάρτυ που έκαμνες εν ήταν αρκετά σημαντικό; (Ενώ αν εσυνέβαινε το αντίστροφο... Εν θα εσυνέβαινε;)

Τζείνο που θέλω να πω εν ότι κάποιες φορές κάμνουμε με το νου μας παναύρκα. 
Κάποια πράματα χαλούν τζαι εν παίρνουμε είδηση την πράσινη μούχλα που εφκάλαν, μέχρι να φτάσουν στο σημείο που ανοίεις την πόρτα του ψυγείου τζαι μυρίζει ψοφισμένο ελέφαντα. 

Κάποιες που τις σχέσεις που έχω τούτο τον καιρό, με ανθρώπους που σημαίνουν αρκετά παραπάνω που το τυρί που άφηκα να μουχλιάσει μες το ψυγείο, μυρίζουν ψοφισμένο ελέφαντα. 

Κάποιες άλλες μυρίζουν ανυπαρξία.
Τζαι τζείνες, ίσως να εμυρίζαν έτσι που την αρχή τους.

Έννεν ωραίο να συνειδητοποιείς ότι εν ήσουν ποτέ μες τις προτεραιότητες κάποιων οι οποίοι υπήρξαν πάνω-πάνω στις δικές σου. 

People move on, ξέρω. Τζαι ούτε είπα το αντίθετο. 
Απλώς δαμέ πρόκεται για ΠΛΑΣΜΑΤΑ, οι για το βιβλίο που σου άρεσκε πάρα πολλά όταν ήσουν δεκαπέντε, αλλά τωρά που το εξαναθκιάβασες φαίνεται σου αηδία. 

Κάθε λίο καιρό έρκεται τζείνη η ώρα που καλείσαι να ξεσκονίσεις τον κόσμο σου, τζαι να ξεκαθαρίσεις τι εν μέσα τζαι τι όι, να ανακατατάξεις τα πράματα, να βάλεις πάνω-πάνω τζείνα που πρέπει, να πετάξεις τζείνα που πρέπει να πεταχτούν, να θάψεις τα απολιθώματα πραμάτων που υπήρξαν, να θκιώξεις τζείνα που εν βλαβερά τζαι να κρατήσεις τζείνα που κάμνουν καλό... 

Τζείνη η ώρα πονά. 
Τζαι κάποιες φορές, όταν τελειώσεις με την καθαριότητα συνειδητοποιείς ότι έμεινες με τα μισά από όσα είχες. Αλλά το καλό με τούτα τα πράματα, εν ότι εν λείφκουν ποττέ. 
Τζ έτσι ώσπου να γυρίσεις που την άλλη, έρκεται πάλε τζείνη η ώρα τζαι έχεις πάλε ένα βουνό να ξεσκονίσεις τζαι να καθαρίσεις. 

Πόσες φορές επετάξαμε τρεις κάσιες πράματα που το σπίτι, τζαι τον άλλο μήνα είχαμε τέσσερις;
Έτσι ακριβώς. 





13 σχόλια:

  1. εσκεφτουμούν το τζαι εγώ τουτο χειμαρρέ αλλά εκατάλαβα οτι some people do care.. μπορεί να μεν εν τζίνα που νομίζουμε,μπορεί να μεν μας το δείζουν ποττέ αλλα they do..απλά πρεπεί να βάλουμε στην ζωή μας τζίνα τα άτομα που συνήθως εν μπροστά μας τζαί εν τα βλέπουμε..
    "Εν όπως τζείνη την ψιλοαπογοήτευση που σε πιάνει όταν πάεις φοιτητής (καλή ώρα) τζαι επιστρέψεις τα Χριστούγεννα, τζαι νομίζεις ότι εν να περάσεις τέλεια με την παλιοπαρέα σου τζαι ότι εν να κάμετε πράματα μαζί" I feel you:( τζαι εν μ αρεσε καθόλου..
    δυστυχώς πονά η ώρα να διαλέξεις τζαι να πετάξεις όσα εννε τζιαμέ πια αλλά νιώθεις τα κομμάτι σου.. μερικές φορές μετά που καιρό που τζίνη η τρυπα που αφήνουν άμα φίουν κλείει, σκέφτεσαι ή μπορεί τζαι να πείθεις τον εαυτό σου οτι μπορεί να εν τζαι καλύτερα έτσι,, but life goes on..μεγάλωνουμε εγώ νομίζω χάνουμε τζαι την παιδικότητα μας τζαι καταφέρνουμε να ξεχωρίζουμε πιο γρηγορα τις σχέσεις που αρχίζουν να βρομούν,,οι οτι πονεί πιο λίο να τις σταματήσουμε..
    νομίζω ομώς οτι όσο τζαι να κρατήσει μια σχέση πάντα κερδίζουμε κάτι πάντα έχουμε ευτυχισμένες στιγμές..τζαι εν τζίνες που μένουν..

    συγνώμηη για το μεγάλο σχόλιο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα, αλόπως εν να βάλω στο περιθώριο "Sorry for the long posts or comments are forbidden." :)
      Έχεις δίκαιο, κάποιοι εν τζαμέ τζαι εν τους βλέπουμε, κάποιους βλέπουμε τους αλλά έννεν τζαμε... Εν ούλλα μέρος τζείνου του κόσμου που δημιουργούμε. Γιατί που τη στιγμή που εμείς τον δημιουργούμε, εν σύμφωνα με το τι βλέπουμε εμείς που το κάμνουμε. Το θέμα εν να ανοίουμε καλά τα μάθκια μας.

      Εν πολλα περίεργες τούτες ούλλες οι αλλαγές που συμβαίνουν μόλις τελειώσεις το σχολείο. Στην πραγματικότητα, εν τζαι άλλασσει τίποτε. Ο ίδιος άθρωπος είσαι, που ήσουν τζαι μερικούς μήνες πριν. Αν δε σε ταράσσαν που την θέση σου, τίποτε εν θα άλλασσε. Που τη στιγμή όμως που πατάς το πόδι σου έξω που την αυλή του σχολείου, τζαι κρατάς παραμάσχαλα τζαι ένα απολυτήριο... The game begins. Τίποτε έννεν το ίδιο, τζαι τίποτε εν θα εν ξανά. Ακόμα τζαι αν δεν πάεις να σπουδάσεις, ακόμα τζαι αν δεν πάεις στρατό, ακόμα τζαι αν προσπαθήσεις να μεν αλλάξεις τίποτε στη ζωή σου απ'ότι έκαμνες πριν.
      Τζαι τούτο φυσικά έχει αντίκτυπο τζαι πάνω στις σχέσεις σου με τους αθρώπους. Τζαι όσο μεγαλώνουμε κάμνουμε πιο πολλά ξεκαθαρίσματα, βρωμούν μας πιο πολλά κάποια πράματα...
      Χαχα, τζαι για ούλλα φταίει ότι εφύαμε που το σχολείο. Ταμ ταμ ταμ (Δραματική μουσική)
      Φυσικά εν καλά να σιερούμαστε τζείνα που έχουμε όσο τα έχουμε... Τζαι ούλλα εν να γίνουν, στην ώρα τους. :)

      Διαγραφή
  2. σιέρουμαι....

    ξέρεις γιατί?
    γιατί τούτο δείχνει ότι ωριμάζεις που μόνη σου τζαι εν χρειάζεσαι κανένα να σου πει αλλιώς... :)

    τούτο με τους φίλους ούλοι περνούμεν το...
    που το τζαιρό που άρκεψα να δουλεύκω, ποτέ εν εμπορούσα να ακολουθήσω το πρόγραμμα των φίλων μου (που η πλειοψηφία εν φοιητες ακόμα) τζαι εν μου άρεσε...

    αλλά όπως είπε τζαι το Ψηλό κορίτσι από πάνω, μεν τους διαγράφεις ούλους, γιατί μπορεί να μεν το δείχνουν κάποιοι, αλλά να σε σκέφτουνται με τον δικό τους τρόπο...

    υ.γ. εν θέλω να σε φοητσιάσω, αλλά όσο μεγαλώνεις ενά γινίσκεται πιο δύσκολο α... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σιέρουμαι που σιέρεσαι! Αλλά ξέρεις;
      Νομίζω έρκεται σε ούλλους κάθε τόσο μια στιγμή που ξυπνούν το πρωί, κοιτάζουν τον κόσμο τους τζαι συνειδητοποιούν ότι κάτι πάει λάθος.
      Τζαι νομίζω ότι ενεν τόσο θέμα ωριμότητας, εν λίο θέμα "φυσικής ισορροπίας των πραγμάτων". :)

      Όπως είπα τζαι πιο πάνω, εννοείται πως υπάρχουν τζαι τζείνοι που τους κόφτει αλλά εν το καταλαβαίνουμε είτε γιατί εν θέλουν να το καταλάβουμε, είτε γιατι εν μπορούμε τη δεδομένη στιγμή να το κάμουμε. Τζαι συνήθως με τούτους κάμνουμε πολλά λάθη.

      Υ.Γ Κάμνω πως εν το είδα. ;)

      Διαγραφή
  3. Στα πρώτα Χριστούγεννα ούτε εγώ εβρέθηκα με τους φίλους μου. Αθυμούμε το σαν εχτές. Τζαι εβαρυφάνηκε μου λίο γιατί εφκήκαμε μια φορά τζαι ήμασταν ενα χωρκό πλάσματα που εν ήταν μόνο οι φίλοι μου, αλλά οι συμμαθητές που το σχολείο που εκάμαμε παρέα. Τις επόμενες φορές που επήα εν εκάθουμουν σπίτι :)

    Το ξεκαθάρισμα επιβάλλεται να το κάμνεις. Αν δεν αφήναμε κόσμο να μπει στη ζωή μας, πως εννα καταλαβαίναμε ποιοι είμαστε τζαι ποιοι αξίζουν να μείνουν στον κόσμο μας; Πολλές φορές εσυνάντησα συμπεριφορές που μέχρι τότε εν ήξερα ότι αρέσκαν μου ή νευριάζαν με. Χαίρομαι να πω ότι ο καλύτερος μου φίλος είναι καλαμαράς τζαι συμφοιτητής μου κάτι που εν επερίμενα. Βέβαια επήρε μας 3 χρόνια να καταλάβουμε ότι συνεννοούμαστε μεταξύ μας καλύτερα απ'ότι συνεννοούμαστε με άλλους.

    Εθυμήθηκα τζαι εγώ τωρά δικές μου φιλίες που εμυρίζαν ανυπαρξία τζαι ψόφιο, όι κατ' ανάγκη ελέφαντα... χμμμμμ

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς το ίδιο επάθαμε τζ εμείς.
      Τζαι εμένα εβαρυφάνηκε μου τζαι ακόμα βαρυφαίνεται μου. Αλλά νομίζω εδέχτηκα το. Ένιξερω. Ο,τι γίνει εν για καλό. Έτσι θέλω να πιστέφκω.

      Το ωραίο με τους αθρώπους εν ότι εν λείφκουν. Εν παίζει να έρτει μια μέρα που εγνώρισες τόσο πολύ κόσμο (τζαι απέρριψες τους ούλλους ή απορρίψαν σε) που εν έχει άλλο. Πάντα έχει, τζαι πάντα υπάρχει κόσμος μες τη ζωή σου, τζαι κάθε τόσο χρειάζουνται μερικά ξεκαθαρίσματα. Το πιο ωραίο εν να βλέπεις ότι σε κάθε σου ξεκαθάρισμα μινίσκουν κάποιοι που εν σταθεροί, τζαι όσο τζαι αν τους ξεσκονίσεις, ή αλλάξεις τους θέση ή ταράξεις τους, εν φέφκουν. Νομίζω εν που τα πιο όμορφα πράματα που μπορούν να συμβούν ποτέ.

      Χαχα, μπορείς να γράψεις τζ εσύ ένα ποστ για φιλίες που μυρίζουν ψόφιο ουρακοτάγκο.

      Καλημέρα και σε σένα!
      Γράφεις ακόμα; Εγώ ετελειωσαααααααα :)

      Διαγραφή
    2. ήθελα να επεκταθώ σε μια συγκεκριμένη "φιλία" αλλά είπα κανεί τζείνα που έγραψα ήταν τζαι πολλά χαχα!!!

      Εγώ έχω μέλλον ακόμα... Αρχές Μάρτιου...Ω ναι... τότε τελειώνω!

      Καλά αποτελέσματα!

      Διαγραφή
  4. Τούτο το πράμα το ζεις και μετά τις σπουδές, όταν η δουλειά που έχεις είναι απαιτητική και ξαφινικά δεν είσαι πλέον ο αδκιασερός τζόκερ που θα πάρουν τελ. οι άλλοι για να γεμίσουν "ευχάριστα" την ώρα τους. Μέχρι το ξεσκαρτάρισμα να τελιώσει και να μετρήσεις τις "απώλειες" και όσους έμειναν.Τουλάχιστον έτσι ξέρεις πραγματικά που στέκεσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Τουλάχιστον έτσι ξέρεις πραγματικά που στέκεσαι."
      Ακριβώς τούτο εν. Να ξέρεις που στέκεσαι. Ή που στέκεται ο κόσμος σου τέλοσπαντων. Για να ξέρεις που να ταράξεις τις κολόνες, έτσι ώστε να μεν πέσει πάνω σου να σε πλακώσει. :)

      Διαγραφή
  5. Δυστυχως ο "κυκλος των χαμενων... "φιλων"" εν παντα πιο μεγάλος που τζεινον των πραγματικων, αλλα "ουκ εν τω πολλω το ευ"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. νομίζω έρκεται μια φάση που we realize who should be in our life και ποιός όχι. Ντάξει εν απογοηετυτικό να βλέπεις φιλίες στις οποίες επένδυσες να χάνουνται αλλά που την άλλη εν καλύτερα να έχεις στην ζωή μου μόνο τα άτομα που το αξίζουν.
    Στην φοιτητική ζωή κάμνεις πολλούς καινούργιους 'φίλους' και επειδή περνάς μαζί τους αρκετό χρόνο σε μια απο τις πιο ωραίες φάσεις της ζωής σου - και φάσης που αλλάσεις ως άτομο - μερικοί εννά μείνουν στην ζωή σου και μετά...αλλά εν σημαίνει οτι εν μπορείς να κρατήσεις και τες φιλίες σου ζωντανές...its needs effort και που τις 2 πλευρές..μερικές φορές και να χαθείς με τον άλλον εν σημαίνει οτι εν σε σκέφτεται ή οτι εν σε αγαπά..απλά εν σε μια άλλη φάση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με κάποιους φιλους εννα χαθείς σίγουρα λόγω υποχρεώσεων κλπ (Άλλοι παντρεύονται, κάνουν παιδιά, άλλοι έχουν καριέρα.... Όσος καιρός όμως και να περάσει, ακόμα και 2 χρόνια, καταλαβαίνεις τη στερεότητα της φιλίας σου όταν πάρεις τηλέφωνο τον άλλο και κουβεντιάζοντας μαζί του είναι λες και δεν πέρασε ούτε μέρα.... (από τα δυο χρόνια).

    ΑπάντησηΔιαγραφή