Ζούμε έχοντας υπόψη μας κάποια πράματα.
Για μας, για τους δικούς μας, για τη ζωή μας τζαι πράματα που την αφορούν.
Συνήθως τούτα τα πράματα που έχουμε υπόψη μας, εν πράματα που μας κάμνουν να προχωρούμε με ήσυχη συνείδηση. Να ξέρουμε ότι, έτσι ένι, τζαι εν καλά που εν έτσι τζαι να πιέννουμε πάρακατω.
Ίσως να εν άμυνα του οργανισμού, ίσως να εν παιχνίδι του μυαλού, ίσως απλά έτσι να εν πιο απλό να καταλάβουμε τον εαυτό μας τζαι τους άλλους τζαι να συνεχίσουμε να κάμνουμε τζείνο που εκάμναμε.
Έρκεται όμως μια στιγμή που έτσι τυχαία, που μια κουβέντα, ένα σχόλιο, μια κατάσταση που εν να προκύψει ξαφνικά σούζεται λλίο τούτο το φρούριο που "facts" που υπάρχει μες το μυαλό μας.
Τζαι χρειάζεται να αναθεωρήσουμε λίο για τζείνα που εθεωρούσαμε δεδομένα.
Τζαι να ανησυχήσουμε λλίο για τις κολώνες τούτου του κατασκευάσματος που εκάμαμε.
Όπως για παράδειγμα όταν έχεις μια άποψη για κάποιον. Όι πολλά καλή.
Επειδή ξέρωγω έτυχε τη φορά που τον είδες να έκαμε κάτι που σου εξίνισε.
Επειδή εν σου τον επεριγράψαν καλά τζαι εξενέρωσες πριν καν τον δεις.
Επειδή έμαθες πράματα για τζείνον που εν σου αρέσαν. Επειδή σίλια θκυο.
Τζαι μετά έρκεται μια μέρα που σας βρίσκει μαζί, να κάμνετε κάτι κοινό.
Τζαι ανακαλύφκεις ότι έννεν τζαι τόσο κακός τέλοσπαντων.
Τζ ύστερα μπορεί να καταλήξετε να κάμνετε τζαι παρέα.
Τζαι λέεις, τελικά είχα λάθος που τον έβλεπα έτσι τον καημένο;
Στην πραγματικότητα εν τζαι είσιες νομίζω.
Βλέπω το μυαλό λιο σαν το minecraft. Χωρίς τα ζόμπι τζαι τις ιστορίες. Ή τζαι με.
Απλως εννοώ τη φάση με τα τετραγωνούθκια. Pixels, ξέρωγω.
Δημιουργούμε πυργούθκια, σπιτούθκια, πραματούθκια, ζωές βάλλοντας στη σειρά τετραγωνούθκια.
Κάποιες φορές το μόνο που έχουμε να κάμουμε εν να διαλύσουμε τζείνο που εκάμαμε σε κομματούθκια, τζαι να το σάσουμε λλίο. Ή τζαι πολλά.
Τζαι εν λίο καλύτερα έτσι, έννεν;
If I don't make any sence, συγχωρέστε με, απλά μες το νου μου εν λίο κουβάρι...
