Please place your confession here:

People usually say "Move on"

But how can you possibly move "on", when there is nothing to move "onto"?


---------------------------------------------------

Βαρκούμαι να έρτει το πάσχα.
Φέτος εν τέλεια μες την μέση του τόπου. Εν ήβρε πιο μέση.
Έννεν ότι έχω κάτι πολλά σούπερ ουάου να κάμω δαμέ τζ εν θέλω να το διακόψω να πάω Κύπρο.
Επίσης έννεν ότι εν επεθύμησα να πάω σπίτι μου ή να δω τους φίλους μου (όσους εν τζαμέ τέλοσπαντων). Ή ότι εν αγαπώ κάθε chance που μπορεί να έχω να δω έστω τζαι once την Νταρκ-Μάττερ. Απλώς, εν μες τη μέση του τόπου.

Ένιξέρω πως να το εξηγήσω.

Το καλό εν ότι μετά το πάσχα εν να έσηει μείνει πολλά λίος καιρός για το καλοκαίρι.
Για το οποίο καλοκαίρι μάλλον έχω μεγάλες προσδοκίες, τις οποίες προσπαθώ να κάμω ελίμινειτ μες το νου μου γιατί είχα τις τζαι πέρσυ, τζαι τελικά εκατέληξα το πιο remarkable πράμα που έκαμα πέρσυ το καλοκαίρι να μου εστοίχησε heartaches ούλλη την επόμενη χρονιά.
Ας είναι. Εν να το ξανάκαμνα. (Τζαι possibly εν να το ξανακάμω τζαι φέτος, εν ξέρω).

Εν θέλω να έχω προσδοκίες. Γενικά.
Ούτε που τους αθρώπους, ούτε που τις καταστάσεις, ούτε που το καλοτζαίρι, ούτε που τίποτε.
Εν ο πιο σίγουρος τρόπος να μεν πληγώνεσαι, να μεν στεναχωρκέσαι τζαι να μεν σε κόφτει.
Να είσαι "τσιλάτος" που λέμε.

"Ο,τι κάτσει πελλέ."

Αλλά εν είμαι έτσι. Μπορεί να είμαι λλίο (τζαι να δείχνω ότι είμαι πολλά). Αλλά μόνο λλίο.
Αρέσκει μου να σκέφτουμαι ότι τούτο το καλοκαίρι μπορεί να πάω κάμπινγκ, να κάμω πράματα, να πάω Πρωταρά, να δω κόσμο που εν να ήθελα, να περάσω χρόνο μαζί τους κλπ κλπ...
Αλλά ξέρωγω; Ίσως να μεν γίνει τίποτα που τούτα.
Ίσως γίνει με άλλον τρόπο.
Που πάλε εν να εν καλό, εν λέω.

Γι αυτό εν θέλω να έχω προσδοκίες.

Είμαι μάλλον καλοκαίριsick. Ποτζείνο που παθαίνεις μόλις αρχίσει ο καιρός να ζεσταίνει (τζαι τα πράματα που έσηεις να παραδώσεις γίνουν μια φάουσα).




Καλοκαίρι, αργείς;