Μια φορά στο κενό ανάμεσα σε δυο μαθήματα, είσιε καλό καιρό τζαι εκαθούμασταν στο λιμάνι μαζί με κάτι συμφοιτήτριες μου τζαι εμιλούσαμε. Κάποια φάση η κουβέντα στάνταρ εγύρισε σε γκομενικά, τζαι εκαταλήξαμε εγώ τζαι μια άλλη κορούα να λέμε τον πόνο μας, τζείνη για ένα βλακούι τζ εγώ για μια βλάκισσα.
Επέρασε η ώρα, τζαι αναγκαστήκαμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα "αχ και Bach, εν εμείς που είμαστε οι βλάκισσες τελικά", τζαι να πιάσουμε τα πόθκια μας να πάμε πίσω στη σχολή.
Την ώρα που επεριμέναμε να διασταυρώσουμε, γυρίζει μια άλλη που την παρέα τζαι λαλεί μας:
"Whatever you say, there is no way someone won't notice the little child's smile in your face when you are talking about them".
Τζαι έκαμε μου εντύπωση. Γιατί ισχύει.
Θυμούμαι μια νύχτα να είμαι στο σπίτι μιας φίλης μου τζαι να βλέπω φωτογραφίες της.
Που ταξίθκια, που τα καρναβάλια, παλιές, καινούριες... Φωτογραφίες που εν με αφορούσαν, γιατί εν ήμουν σε καμιά μέσα.
Εξημέρωσε. Κάποια στιγμή, ερώτησε με "Μα εν εβαρέθηκες;".
Τζαι τζείνη τη στιγμή επρόσεξα ότι το στόμα μου είσιε πιαστεί, επειδή ούλλη τζείνη την ώρα απλά εχαμογελούσα. Τζαι ήμουν κάπως "Οι καθόλου! Μόνο έπαθα τζείνο το πράμα. Που πιάνεται το στόμα σου, επειδή χαμογελάς για πάντα".
Τζαι έκαμε μου εντύπωση. Εκράτησα το.
Σήμερα εγνώρισα έναν μιτσή. Πολλά καλούη, μάνα μου τον. Ήξερα τον που πριν δηλαδή (σφυρίζει ανέμελα), αλλά εν είχαμε ποττέ την ευκαιρία να μιλήσουμε (μόνοι μας) σε extended version. Κάποια στιγμή επρόσεξα ότι έπαθα τζείνο το πράμα πάλε. Πρέπει να εφάνηκα λλίο ηλίθια. Εν με νοιάζει ιδιαίτερα όμως, έκαμε με τζαι αντ στο φέισμπουκ, άρα μάλλον εν εφάνηκα αρκετά ηλίθια (ή μήπως εφάνηκα τζαι γι αυτό; χαχα!!)
Έκαμε μου εντύπωση. Εν να το κρατήσω.
Τούτοι οι αθρώποι, που μπορούν να μας προκαλέσουν τούτο το πράμα.
Το extended χαμόγελο "of a little child", εν κρίμα να χάνουνται που τη ζωή μας.
Εν κρίμα να φέφκουν.
Εν κρίμα να μεν έχουμε ευκαιρία να το προκαλέσουμε εμείς στους ίδιους.
Αλλά εν τόσο όμορφο που υπάρχουν.
Τζαι που μπορούν να το κάμνουν.
:)
Επέρασε η ώρα, τζαι αναγκαστήκαμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα "αχ και Bach, εν εμείς που είμαστε οι βλάκισσες τελικά", τζαι να πιάσουμε τα πόθκια μας να πάμε πίσω στη σχολή.
Την ώρα που επεριμέναμε να διασταυρώσουμε, γυρίζει μια άλλη που την παρέα τζαι λαλεί μας:
"Whatever you say, there is no way someone won't notice the little child's smile in your face when you are talking about them".
Τζαι έκαμε μου εντύπωση. Γιατί ισχύει.
Θυμούμαι μια νύχτα να είμαι στο σπίτι μιας φίλης μου τζαι να βλέπω φωτογραφίες της.
Που ταξίθκια, που τα καρναβάλια, παλιές, καινούριες... Φωτογραφίες που εν με αφορούσαν, γιατί εν ήμουν σε καμιά μέσα.
Εξημέρωσε. Κάποια στιγμή, ερώτησε με "Μα εν εβαρέθηκες;".
Τζαι τζείνη τη στιγμή επρόσεξα ότι το στόμα μου είσιε πιαστεί, επειδή ούλλη τζείνη την ώρα απλά εχαμογελούσα. Τζαι ήμουν κάπως "Οι καθόλου! Μόνο έπαθα τζείνο το πράμα. Που πιάνεται το στόμα σου, επειδή χαμογελάς για πάντα".
Τζαι έκαμε μου εντύπωση. Εκράτησα το.
Σήμερα εγνώρισα έναν μιτσή. Πολλά καλούη, μάνα μου τον. Ήξερα τον που πριν δηλαδή (σφυρίζει ανέμελα), αλλά εν είχαμε ποττέ την ευκαιρία να μιλήσουμε (μόνοι μας) σε extended version. Κάποια στιγμή επρόσεξα ότι έπαθα τζείνο το πράμα πάλε. Πρέπει να εφάνηκα λλίο ηλίθια. Εν με νοιάζει ιδιαίτερα όμως, έκαμε με τζαι αντ στο φέισμπουκ, άρα μάλλον εν εφάνηκα αρκετά ηλίθια (ή μήπως εφάνηκα τζαι γι αυτό; χαχα!!)
Έκαμε μου εντύπωση. Εν να το κρατήσω.
Τούτοι οι αθρώποι, που μπορούν να μας προκαλέσουν τούτο το πράμα.
Το extended χαμόγελο "of a little child", εν κρίμα να χάνουνται που τη ζωή μας.
Εν κρίμα να φέφκουν.
Εν κρίμα να μεν έχουμε ευκαιρία να το προκαλέσουμε εμείς στους ίδιους.
Αλλά εν τόσο όμορφο που υπάρχουν.
Τζαι που μπορούν να το κάμνουν.
:)
prosekse na men katantiseis san ton joker! alla tespa egw sheroumai pou xamogelas opws to xazoxaroumeno! eshei jairo na to kamw alla who knows right? kapote mazi sou pianei me alla meta petasseis tsiofta jai perna mou! xa xa
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν πάντα που σε πιάνει μαζί μου, παραδέχτου τζαι σιώπα. :Ρ
ΔιαγραφήYeap...
ΑπάντησηΔιαγραφήετσι...ετσι μικρο μου...να χαμογελας!!!να θυμασε παντα πως εκει εξω βρησκουντε αμετρητοι ανθρωποι που μπορουν ετσι απλα και ανυποψιαστα οχι μονο να μας κανουν χωρις κοπο να χαμογελαμε αλλα και να μας φωτησουν ουσιαστικα την ζωη μας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈσιει κάτι ανθρώπους με έτσι χαμόγελο που νομίζεις ότι εν βουττημένοι μες την ευτυχία τζιαι μεταδίδουν σου το. Πριν λίο τζιαιρό επήρα το αυτοκίνητο μου σε έναν ισιοτή που ήταν ούλο χαμόγελο τζιαι καλή διάθεση. Εφτής εξέχασα τζιαι το τουμπάρισμα, τζιαι τα ριάλια μου που επετάσαν τζιαι ούλλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε τούτη την μικρή ιστοριούλα :)--> http://www.youtube.com/watch?v=8oThVnYWvto&feature=share