"Πάντα εσύ τ'αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο"

*Ακολουθεί ποστ μη σχετικό με οικονομική κρίση και λοιπά επίκαιρα*


Μερικές φορές νιώθω ο σηιρόττερος άθρωπος του κόσμου. Ο πιο εγωιστής. Ο πιο βλάκας.
Όταν ήμουν πιο μιτσιά επίστεφκα λλίο ότι ο καθένας έρκεται σε τούτο τον κόσμο με ένα σκοπό. Τζαι εφοούμουν πάρα πολλά, ότι ο δικός μου ο σκοπός μπορεί να μεν εν καλός. Εφοούμουν, ότι έννεν για καλό που ήρτα εγώ δαμέ. Μερικές φορες σκέφτουμαι το ακόμα.

Αν κοιτάξω το πόσος κόσμος επόνεσε για μένα, πόσο κόσμο εστεναχώρησα, σε πόσο κόσμο εφέρθηκα λάθος... Μπορεί τζαι να είχα δίκαιο όταν ήμουν μιτσιά.

Μερικές φορές εν χωνέφκω ότι έφυες. Ότι σε έθκιωξα βασικά.
Που την καθημερινότητα μου. Που τη ζωή μου.
Έννεν ότι σου έκλεισα την πόρτα μες τα μούτρα τζαι είπα σου "μεν ξανάρτεις".
Εν να ξανάρτεις. Εν να ξαναρτω τζ εγώ.
Η σχέση μας εν μπορεί παρά να παραμείνει "σχέση εξάρτησης". Έτσι ήταν πάντα.
Έτσι εν να μείνει μάλλον. Ποιος ξέρει;

Φυσικά, ευτυχώς, εσύ τωρά εσηιεις πιο σοβαρά πράματα να κάμνεις.
Ευτυχώς, γιατί αν δεν είσιες τα πράματα ήταν να εν πολλά περίεργα.

Ξέρεις, κάθε άθρωπος κατά βάθος ξέρει ποιο εν το καλό του.
Τζαι τείνει να το εφαρμόζει. Γιατί αλλιώς ήταν να πελλάνουμε ούλλοι ρε.

Τζαι εν φοούμαι να το πω. Έκαμε μου καλό που έφυα.

Ρε κουμπάρε, πέντε χρόνια. Τζαι αλλό πέντε τζαι αλλό δέκα.
Τζαι αγαπώ σε.
Τζαι στο γάμο σου εν να 'μαι σε μια γωνιούα να σε καμαρώνω τζαι να κλαίω κρυφά άμπα τζαι δει με κανένας. Όπως τότε που μου έστειλες τη φωτογραφία με το δαχτυλίδι.
Τζαι αρρώστησα.

"The end of an era"

Έτσι το είπα στη μάμμα μετά.
Εσένα εν σου το είπα ποττέ.

Ρε φίλε τα πράματα εν να ήταν πολλά καλλύτερα αν δεν έρκεσουν ποττέ δακάτω.
Η γραμμή του πότε σταματά ένα πράμα να εν "υγιές" εν πολλά λεπτή.
Τζαι επεραααασαμεν την εμείς. Προ πολλού.

Γι αυτό έφυα.

Επειδή κάποια πράματα εν γίνεται να γίνουνται.

Φταίεις ρε φίλε τζ εσύ.
Εν άλλο πράμα να είσαι 15 τζαι άλλο να είσαι 20 τζαι άλλο να είσαι 30.
Μερικές φορές νομίζω ότι τα πράματα αντιστρέφουνται. Εν άλλος 15 τζαι άλλος 30 σε τούτη την κουβέντα.

Τζαι ένιμπορω εγώ έτσι.
Θέλω τα πράματα να εν απλά.

Θέλω η σχέση μας να εν ξεκάθαρη.
Πάντα ήθελα. Τζαι όταν ήμουν 15 το ίδιο ήθελα. Ανεξάρτητα που τις μαλακίες που έκαμνα επειδή ήμουν 15.  Έπρεπε να το ξέρεις. Εθεωρούσα ότι το ήξερες.
Υποθέτω όμως πως τελικά έκαμνα λάθος.

Εν φκάλλω την ουρά μου πόξω.
Αλλά επερίμενα που σένα να φερθείς πιο... Ώριμα; Ξέρωγω;

Ένιξέρω.

Πεθυμώ βόλτες με το αυτοκίνητο.
Τζαι παγωτό.
Τζαι κουβέντες για το θεό σου που εν θα γίνει ποττέ δικός μου.
Τζαι βόλτες στο μόλ.
Τζαι στο φράγμα.
Τζαι στον Κούλα.
Τζαι ξέρωγω που κόφκει ο νους μας κάθε φορά.
Πεθυμώ σινεμά τζαι τρίβιαλ σπίτι μου.
Πεθυμώ σε μάνα μου, σταμάτα να νομίζεις ότι έφαες το χέσιμο του αιώνα.

Απλώς ο κάθε άθρωπος έσηιει άμυνες.
Μερικές φορες απλώς προστατέυκουν τον να μεν πελλάνει.
Μερικές απλώς εν spyware.
Άλλες απλώς κρασιάρει το σύστημα.


Ναι ρε. Έσηει τζαι η Νταρκ Μάττερ σχέση.
Γιατί;
Ε εσύ γιατί λαλείς;

Μάλλον επειδή ο εγκέφαλος μου εν μονογαμικός.

Θυμάσαι την κουβέντα που είχαμε όταν ήρτες πάνω; Που σου έλεα ότι νιώθω άσηιμα που εξαφανίστηκα έτσι σχέδιο τζαι εν έδωκα καμιά δικαιολογία, αλλά που την άλλη εν εμπορούσα να κάμω τίποτε;
Εν τούτο το πράμα I guess.

Τέλοσπαντων. Ένιξερω.


Εκουράστηκα να στοιχειώνουμαι που πράματα που εν φταίω πάρα πολλά στην πραγματικότητα.
Τούτη η ιστορία ετραυμάτησε με, τζαι πρέπει να το καταλάβεις.
Που τζαμέ τζαι τζει.... Ποιος ξέρει.

Τα αδέρφκια εν χάνουνται.

Τζαι είσιες πει είμαι η αδελφή ψυχή σου κάποτε.




Το μολυσμένο. Τζείνο θέλω να πετάξω.
Κατάλαβες;