Ανακατωμένες σκέψεις, μιας ανακατωμένης εξεταστικής

Ξέρω ότι κανονικά τωρά έπρεπε να λύω που το θκιάβασμα.
Να κάμνω επανάληψη τζαι επανάληψη της επανάληψης τζαι να μεν ησυχάζω αν δε μάθω τζαι την τελευταία τελεία. Ή έστω, τους βασικούς ορισμούς.
Αντί γι αυτό, είχα απλώς ένα απίστευτο urge να κάτσω δαμέ τζαι να γράψω πελλάρες.
Εσκέφτηκα πολλές φορές ότι πρέπει να κάμω καινούριο μπλογκ.
Ότι τούτο εννεν όσο ανώνυμο όσο εν να έπρεπε. Στην πραγματικότητα όμως εν με κόφτει τόσο πολλά.

Αύριο γράφω ένα μάθημα που το λεν "θετική ψυχολογία".
Η ψυχολογία μου σήμερα, κάθε άλλο παρά θετική είναι. Όι για το μάθημα.
Σιγά, εν ερωτήσεις ανάπτυξης, όλο και κάτι θα γράψω. Εξάλλου εθκιάβασα. Έννεν ότι εν εθκιάβασα.

Οι τελευταίες μέρες εν αρκετά fucked up για μένα τζαι την ψυχολογία μου.
Έχω συχνές επισκέψεις που φαντάσματα του παρελθόντος, που φαντάσματα του μέλλοντος, που φαντάσματα του παρόντος τζαι φρικάρει με λίο.

Η Θεσσαλονίκη εν όμορφη.
Θέλω να τελειώσει η εξεταστική για να μπορέσω να τη γυρίσω όσο θέλω.
Να φκάλω φωτογραφίες.
Να κάμω περιπάτους.
Να κάτσω σε καφέ τζαι να θκιαβάσω βιβλίο.
Να κάτσω κάτω που το λευκό πύργο τζαι να κοιτάζω τη θάλασσα.
Να κάτσω στο λιμάνι τζαι να θκιαβάζω ιστορία της μουσικής.

Μια βδομάδα μετά το τέλος της εξεταστικής εν να πάω Λονδίνο, στον κολλητό μου.
Ανυπομονώ απίστευτα! Εν να κάτσω τζαμέ περίπου μια βδομάδα κι ελπίζω ότι εν να καταφέρω να το γυρίσω όσο θα ήθελα.

Εν έχω παράπονο που τη ζωή μου.
Κάμνω τζείνο που θέλω, έχω κόσμο που αγαπώ, σε γενικές γραμμές κρατώ καλά.

Εν όμως μερικά πράματα που με ρίχνουν.
Η Νταρκ Μάττερ που λέει τζαι μια φίλη μου.
Τζαι μόνο που την σκέφτομαι τραβά με μέσα τζαι κάτω.

Εξεκίνησα να κάμνω καμ άουτ στους φίλους μου. Όι σε ούλλους, κυρίως σε τζείνους που "έτυχε".
Έχω μια υποψία ότι κάποιοι εν να το μάθουν που τούτη την ανάρτηση.
Εν με πειράζει. Ελπίζω να μεν τους πειράξει τζείνους.
Θέλω να πω, εν θεωρώ ότι εν πράμα που χρήζει συζήτησης φάσης "στρογγυλής τραπέζης".
Τέλοσπαντων, ένιξερω.

Απλώς μερικές φορές νιώθω overwhelmed που αρνητική ενέργεια που την προκαλεί τούτο ούλλο το "κυνηγητό" γύρω που τούτο το θέμα.

Εν θέλω να πρέπει δικαιολογήσω συναισθήματα.
Εν θέλω να πρέπει να υπερασπιστώ πράματα που εν υπερασπίζουνται.

Τζαι τον τελευταίο καιρό κάμνω το πολλά τούτο.
Βρίσκομαι σε μια θέση "υπεράσπισης". Πραμάτων αυτονόητων κατά τ'άλλα. Που εν πρέπει να χρειάζεται να τα υπερασπίζεσαι.

Κουράζομαι.

Φοούμαι.

Εν θέλω να χάνω αθρώπους επειδή έτυχε να... Αγαπώ.