"Why do I and everyone I love pick people who treat us like we're nothing?"

I like to believe that people have good intentions.
I like to believe in kindness and appreceation.
I'd like to believe that people mean no harm.
That there is no man in the world who would do bad things on purpose.

I like to believe in the change that a "Good Morning!" can cause.

I like to believe in human kind.

Τούτα ήταν σκέψεις που έκαμνα (δυνατά) την ώρα που επέστρεφα σπίτι μετά που μια πολλά όμορφη νύχτα. Πολλοί συνειρμοί μέσα, αλλά εν ξέρω αν χρειάζεται τωρά να τους αναλύσω.

--------------------------

Σήμερα είδα το "The perks of being a wallflower". Πολλά καλή ταινία, συστήνω την ανεπιφύλακτα.
I could relate in some parts, αν τζαι η ζωή μου εμένα εν ήταν τόσο fucked up όσο του Charlie.
Όπως και να 'χει, πολλά όμορφη παραγωγή.

Θέλω να μιλήσω για την Νταρκ Μάττερ, αλλά θέλω τζαι να μεν πω τίποτε.
Τρώει με που μέσα το γεγονός ότι μόνη μου το προκάλεσα στον εαυτό μου τούτο ουλλο.
Νιώθω 13 χρονών. Εξαναείπα το σε κάποιον νομίζω τούτο.
Όπως τότε, που ο τάδε αγαπούσε την τάδε, αλλά η τάδε αγαπούσε τον άλλο τάδε τζαι έτσι ο πρώτος τάδε έβαλλε τζαι άκουε γκριν ντέη μες το δωμάτιο του τζ έκλαιε.
Τζείντον πόνο της απόρριψης, έμμεσης ή άμεσης, τον τόσο έντονο των δεκατριών χρονών, νιώθω τον εγώ τωρά με την Νταρκ Μάττερ.

Τζαι εν ακριβώς τούτο. Νταρκ Μάττερ.
Απορροφά ούλλη μου την ενέργεια, ένα μεγάλο μέρος του εγκεφάλου μου εν engaged τζαμέ τζαι εν ταράσσει. Λέω εν να μου περάσει, τζ εν μου περνά.

Η Κύπρος εν μου έκαμε καλό τα Χριστούγεννα.
Σε γενικές γραμμές επέρασα καλά, εν λέω. Απλώς ήρτα πίσω τζαι ήταν ακόμα σιειρόττερα που πριν.
Εβοήθησε φυσικά τζαι το γεγονός ότι επερίμενα ότι μέσα στις τρεις (!) εβδομάδες που ήμουν τζαμε, εν να την έβλεπα έστω τζαι μια φορά. Αλλά όι.
Πάντα είχε πιο σημαντικά πράματα να κάμει.

Ξέρω το ότι εν οκ.
Ξέρω το ότι εν την κόφτει ούτε και λίγο για την ύπαρξη μου, πόσο μάλλον για το "wellbeing" μου.
Ξέρω τα, ξέρω τα τούτα ούλλα.

I can't help it όμως.

At some point, εν να μου περάσει. Εν να ρτει κάτι καλύτερο (;), εν να βρω πιο ενδιαφέροντα πράματα να ασχοληθώ τζαι εν θα την σκέφτομαι, εν να με απορροφήσει η ζωή δαμέ τζαι εν να την αφήκω πίσω.. Ένιξερω.

Προς το παρόν όμως θέλω να κλειστώ μες το δωμάτιο μου τζαι να ακούω -αν όι γκριν ντέη όπως τότε-, ούλλες μου τις πλέιλιστ με τα κοψοφλέβικα τζαι να μεν με κόφτει. Τίποτε.

Τζαι να μιλώ. Να μιλώ για τζείνην.

Τζαι να μεν της ρίχνω φταίξιμο. Που με γράφει.
Που εν την κόφτει. Που εξαφανίστηκε που τη ζωή μου έτσι άξιππα όπως εμφανίστηκε.

Γιατί εν τζαι φταίει στο κάτω-κάτω.


Έννεν καν aware.